สะกิดสะเกา หมายถึง ก. สะกิดบ่อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงพูดหรือทำให้กระทบใจบ่อย ๆ เช่น เรื่องนี้จบไปแล้วจะสะกิดสะเกาขึ้นมาทำไม.
น. ชิ้นย่อยของไม้หรือหินเป็นต้นที่ตัดหรือแยกออกจากส่วนใหญ่ เช่น สะเก็ดไม้; เลือดและนํ้าเหลืองซึ่งแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล เช่น สะเก็ดแผล; โดยปริยายหมายความว่า เศษเล็กเศษน้อยซึ่งมีค่าตํ่ากว่ามาตรฐาน, เลว, เช่น คนสะเก็ดอย่างนั้น ใครจะคบด้วย.
(ปาก) ก. เลวมาก, ไม่มีค่า, เช่น เขาเป็นพวกสะเก็ดตีนเมรุจะอบรมสั่งสอนอย่างไรก็ไม่ได้ดี.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Combretum quadrangulare Kurz ในวงศ์Combretaceae นิยมใช้ทําฟืน เมล็ดใช้ทํายาได้.
น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Combretum punctatum Blumeในวงศ์ Combretaceae.
น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่งคล้ายสกา.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cananga latifolia Finet et Gagnep. ในวงศ์Annonaceae ใช้ทํายาได้.
ดู ตะคร้อ.